Ik ben tot heel bijzondere, maar zeer zeker ook heel verhelderende inzichten gekomen.

Inzichten, waardoor ik uiteindelijk zelf ook na enige tijd overstag ben gegaan door het “witgouden” Keltische Zeezout te gaan gebruiken. De resultaten zijn er ook naar. Ik begon me fitter te voelen, sliep ook beter, kon mij steeds beter concentreren en merkte ook dat niet alleen de conditie van mijn huid verbeterde, maar ook de celdeling en genezingsproces van wondjes en huidirritaties sneller en soepeler verliep. Derhalve wil ik eigenlijk bij iedereen er op aandringen, dat...wanneer u uw eigen lichaam en organisme liefheeft, toch maar eens goed er over na moet gaan denken om de overstap te wagen, om dit pure en zuivere(nde) natuurproduct te gaan gebruiken. Het voegt iets verrijkends toe aan uw leven, in plaats van het feit dat je dagelijks iets van je gezondheid aan het te inleveren bent.

En hoe makkelijk kan het zijn: Dagelijkse 2 theelepeltjes van de sole in een glas water, of desnoods in een 2 uitgeperste sinaasappels.

Het bijzondere van zout

Toen aan het begin van de 20ste eeuw voor het eerst voedsel vanuit Amerika naar Afrika werd geëxporteerd, merkte Dr. Albert Schweitzer op dat dit voedsel iets nieuws met zich mee had gebracht. Iets wat voor de komst van het Amerikaanse voedsel, beslist niet in dit land aanwezig was. Het voedsel was bewerkt en geraffineerd maar droeg tevens iets met zich mee dat een heel verwoestende eigenschap heeft: namelijk Kanker.

Dr. Schweitzer schreef in die tijd in zijn dagboek, dat deze verschijning van kanker een belangrijke oorzaak kende.

Hij schreef: “het ligt aan het zout”. Dat zout wat toen in Afrika geïmporteerd werd, was geraffineerd, op hoge temperatuur verhit en ontdaan van de meeste mineralen en belangrijke voedingswaarde die het menselijke organisme nodig heeft om in goede conditie te blijven.

In de Verenigde Staten werden op dat moment wel pesticiden gebruikt, maar niet zoals vandaag de dag het geval is.

De geraffineerde voeding was toen nog niet zo destructief als het nu is. De smaak- en kleurstoffen, waar inmiddels een grote hoeveelheid van de wereldbevolking sterk en zelfs allergisch op kan reageren, waren ook nog niet zo overheersend.

Natuurlijk of onnatuurlijk zout? Wat voor verschil zit daar nu in?

De meeste Westerse mensen houden ervan dat hun zout puur, schoon en helder is. Waarmee eigenlijk wordt bedoeld dat het wit moet zijn, dat er geen vocht in mag zitten en dat het een perfecte korrel moet zijn.

Echter... zo wordt het natuurlijke zout niet gewonnen...het natuurlijke zout wordt op onnatuurlijke wijze geraffineerd en zelfs voorzien van toevoegingen (jodium) om de “gezondheid” van de mens te dienen.

Uit diepgaande onderzoeken en cijfers is gebleken dat de zoutfabrikanten hun grootste winst niet maken door de verkoop van zout. Maar juist dat het meeste van het verkochte zout doorgaat naar de chemische laboratoria en verwerkingsbedrijven. De verkoop van zout is eigenlijk een bijzaak voor zoutfabrikanten. Hun grootste winst maken ze door het zout te ontdoen van mineralen en die weer aan ons terug te verkopen via natuurvoedingswinkels en bedrijven. Deze bedrijven, die een volkomen natuurlijk voedingsproduct volledig strippen van alles wat goed is en er dan weer mineralen en vitaminen aan toevoegen. En die mineralen zijn dan weer afkomstig uit de zoutfabrieken. Om het geheel compleet te maken noemen ze dit voedsel dan ook nog eens 'verrijkt’ voedsel.

Maar ...hoe zit het nu echt?

Een aantal feiten op een rijtje: